[ Dioràma Poetico Arbëresh (4°) ]
AURÒLE / Ante Diem Sextum Kalendas Augustas! / MMDCCLXVII a.U.c. / URURI
———————————————————————————————————-
Dopo ventiquattromilaottocentotrentasette giorni sono ancora ………
Alla ricerca di me stesso
Pur se carico d’anni
non mi conosco ancora:
dal tempo del vagito
mi trovo a vagare
su sentieri di stupore
con il cuore spesso in panne.
E vado, ahimè, smarrito,
alla ricerca di me stesso,
giorno dopo giorno,
frugando tra gli scogli del passato
per scoprirvi gli errori
che non vorrei ripetere.
Cammino, accorto;
incespico, riprendo,
ma sono sempre al punto di partenza.
Vivo in continuo fermento
nel limbo delle idee
siccome un fiore d’aria
che non riesce a mettere radici.
Gesù, chi sono io?
Non c’è uno specchio per guardarmi dentro?
“Datti pace, figliolo!
Cercare, oggi, te stesso
nel bailamme d’un mondo
corrotto, ambiguo, oscuro,
è come cercar la Luna dentro il pozzo”!
[In lingua albanese]
Edhè ndìke jam i ngarkùar me vìtra
nëg njòhem akòma:
çë ka mòti kùnus
gëjëndem të ècënjë sìpër
shtègëvet crudités
me zëmërën shpesh i thyer.
E vète, i zìu u, i hùmbët,
pët kërkònjë mùa njëjtë,
ditë pas ditë,
te rrëmòjtur ndër shkëmbet kalùarit
pët zbulòj gabìmet
çë nëg dìsha përsërit.
Ecënj, i kujdèshëm;
rrëzòhem, rimàrr,
por jam përhèrë ka pìku nìsjes.
Rrònj në vazhdùeshëme shqètësim
ka lìmbi dhèavet
sa një lùle ajërit
çë nëg arrije të dërinj rrënjët.
Xhesù, kush jam u?
Nëngë isht një spaqìr pët varèhem bërënda?
“Ipu pàqe, bir!
Kërkuòjëturit, sot, ty njëjte
ka kaòsi të njëja shèkui
i lig, i dykuptimtë, i èrrët,
isht si të kërkòç Hënëzn bërënda pùsit”.